در چشم های تو

نگاه من جاودانه است

در روز طلوعی دوباره

در روزی که عشق؛میلاد خود را جشن گرفت

در روزی که بوی عطر عشق

رایحه ی دلپذیراتاق بود

ومن بر اوج بودن

ومن بر قله ی رفیع خواستن

ومن بر شعاع نورانی تو

ذوب می شدم

وچون پروانه بر گرد گل وجودت طواف می کردم

قطره قطره های اشکم بر گونه ها که می چکد

حکایت از اندوهگینی درونی دارد

که غم را در شریان خود

جاری نموده است

ای شباهنگ عاشق!

در ثانیه های شب

در زمانی که خود؛هم نشانی از خود نداری

اندیشیدن هم فراموش شده

گویا

فقط می توان سایه ای از وجودت را در ذهن تداعی کرد

ای عشق من

تو را در خواب هر شب می دیدم

تو را با پرندی از رویاها می دیدم

تو را در خیالم هر روز می پروراندم

تو را در خیالم هرروز با شکلی تازه ؛می جستم

تو را در خیالم با شراب ناب شستشو میدادم

تو گویا برایم

رازی هستی

که گرانبهاترین ارزش را برایم به ارمغان آوردی

حسی که مرا در نهانی ترین شوق

زیباترین لحظات را

برایم می آفریند

در سرتاسر دلم

جای تو نمودارست

در واژه های عاشقانه

یاد تو هماره می درخشد

در لای لای روحم

نام تو موج می زند

من درین شب بی ستاره

حلقه ی نگاه تو را

مهتاب وجودم می دانستم

شعری از فهیمه خراسانی